تبیین رابطۀ التزام دانشجویان و رفتار تسهیم دانش در دانشگاه: سهم متغیر نگرش به تسهیم دانش

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ بین کیفیت التزام دانشجویان و رفتار تسهیم دانش آنان با در نظر گرفتن نقش واسطه گری نگرش به تسهیم دانش است. روش: این پژوهش با روش پیمایشی بین دانشجویان دکتری دانشگاه شیراز انجام شده است که با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. جامعۀ آماری پژوهش شامل دانشجویان دورۀ دکتری دانشگاه شیراز بود که از بین آنها با استفاده از روش نمونه گیری 250 نفر انتخاب و در نهایت 214 پرسشنامه تحلیل شدند. ابزار مورد استفاده برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه های التزام دانشجویان شافلی و باکر (2006)، نگرش به تسهیم دانش بوک و همکاران (2005) و تسهیم دانش ون دن هوف و رایدر (2004) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر به وسیلۀ مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که رابطۀ مثبت و معناداری بین التزام و نگرش و سرانجام بروز و ظهور رفتار تسهیم دانش در بین دانشجویان دکتری دانشگاه شیراز وجود دارد.